Zadanie jak malowane cz. 2

Jakiś czas temu poprosiłam swoich 2-klasistów, aby pokolorowali nosorożca i hipopotama na dowolny kolor, chcąc pobudzić nieco ich dziecięcą wyobraźnię. Większość dzieciaków stworzyła fantazyjne zwierzęta i tylko jeden uczeń pomalował je na szaro kwitując "ale przecież one są szare, nie mogą być różowe czy niebieskie". Niestety, dzieci wtłoczone w machinę szkolną szybko tracą swoją kreatywność, dlatego tak ważnym jest jej rozwijanie w każdy możliwy sposób, wykorzystując chociażby ich naturale zamiłowanie do malowania. Można zacząć od nazwijmy to sterowanego rysowania, gdzie my narzucamy pewne ramy i podpowiadamy temat pracy, aby powoli wydobyć z uczniów czy własnych dzieci pokłady kreatywności.

Pokoloruj mój świat

Celem tego ćwiczenia jest przełamywanie schematów myślenia uczniów czy dzieci, przyzwyczajanie ich do niesztampowego wyglądu pewnych rzeczy oraz tworzenia bardziej kreatywnych prac (w dalszej perspektywie nie tylko plastycznych).

Potrzebne materiały:

• dowolne obrazki (np. postać) do kolorowania lub papier,
• plansza lub kartki (np. z częściami ciała i kolorami),
• kostka do gry i pionki,
• kredki.

Procedura:

1. poszukaj w Internecie obrazków w interesującymi Ciebie temacie (np. postać z bajki czy zwierzątka) i wydrukuj albo poproś dzieci o narysowanie konturu na papierze;
2. stwórz prostą planszę do gry z elementami obrazka (np. częściami ciała) i kolorami, albo przygotuj kartki z tymi elementami i nazwami kolorów;
3. na początku zajęć przedstaw ogólne zasady poruszania się po planszy lub losowania kartek (po jednej z każdej "kupki"), a następnie podziel uczniów na niewielkie grupy, pary lub pozwól pracować indywidualnie;
4. rozdaj obrazki i kredki każdemu uczniowi oraz planszę do gry, kostki i pionki lub dwa pliki kartek każdej grupie, parze czy uczniowi pracującemu indywidualnie;
5. dzieci poruszają się po planszy lub losują kartki i kolorują swój obrazek kredkami w sposób narzucony przez wylosowane pole lub kartki do gry, a jeżeli dany element jest już pokolorowany, to tracą kolejkę;
6. ewentualnie zamiast tylko kolorować dany element obrazka, mogą go dorysować (wówczas nie tracą żadnej kolejki), aby np. nasza postać miała 4 głowy czy 7 rąk;
7. gdy zostaną pokolorowane wszystkie elementy obrazka, uczniowie mogą opisać swój obrazek (słownie lub pisemnie).

Oczywiście trzeba przy tym zaznaczyć, że jeżeli w szkole są proszone o narysowanie obrazka zgodnie z rzeczywistością albo zgodnie z instrukcją nauczyciela, to mają tak robić. Niemniej jednak dobrze jest czasami pozwolić dzieciom na odrobinę szaleństwa, aby w przyszłości potrafiły patrzeć na rzeczy w mniej konwencjonalny sposób i używać swojej kreatywności. Co więcej, przy odpowiedniej modyfikacji można wykorzystać te ćwiczenie na zajęciach z nastolatkami czy dorosłymi, gdyż zwłaszcza te grupy wiekowe mają problem z akceptacją obrazów odbiegających od znanej im normy.

Tego typu zadania powoli przypominają ludziom, że przykładowo słońce może być niebieskie, konie mogą być zielone, a postać może mieć więcej niż jedną głowę, gdy są proszeni o wykorzystanie swojej wyobraźni albo mogą dowolnie coś namalować. Pozwalają również przełamywać strach uczniów czy dzieci przed brakiem kontroli nad swoimi własnymi działaniami, przed oceną ich wytworów wyobraźni przez dorosłych czy rówieśników, a w dalszej perspektywie zachęcają do twórczego myślenia. Temu ostatniemu problemowi przyjrzymy się również w kolejnym wpisie, a tymczasem życzę miłego eksperymentowania z malowaniem i zachęcam do dzielenia się swoimi przemyśleniami w komentarzu.